Μαθητές και μαθήτριες επεξεργάζονται ως ολομέλεια και σε μικρότερες ομάδες το ζήτημα του φιλελληνισμού κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Στην Λογοτεχνία, μέσα από την επεξεργασία των κειμένων – Byron Η κατάρα της Αθηνάς, Byron Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ, Wilheim Muller Κανάρης, Victor Hugo, Το ελληνόπουλο, Pierre-Jean de Beranger, Ψαρά – αναδύονται πηγές του φιλελληνισμού, όπως ο θαυμασμός για την κλασική Ελλάδα, που αποτέλεσε βάση του ευρωπαϊκού πολιτισμού από την Αναγέννηση ως το Διαφωτισμό, ο θαυμασμός για τα επιτεύγματα των Ελλήνων στην Επανάσταση και ο αποτροπιασμός για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος αμάχων. Στη Μουσική, οι μαθητές ασχολούνται με συνθέτες που με αφορμή το φιλελληνικό κίνημα είτε έγραψαν όπερες και συμφωνική μουσική (Berlioz, H?rold και Rossini) είτε μελοποίησαν διάφορα φιλελληνικά ποιήματα γραμμένα κυρίως στη γαλλική γλώσσα, τα οποία είχαν ως θεματολογία τους άλλες φορές την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων ενάντια στους Οθωμανούς και άλλες ακόμη και τη σύγκριση με την αρχαία ελληνική δόξα («Το τραγούδι των Ελλήνων», «Το όνειρο ενός Έλληνα ήρωα», «Ο αποχαιρετισμός του κλέφτη», «Αναχώρηση για τον Μοριά», «Le Giaour», «Ο Σπαρτιάτης», «Ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες»). Τέλος, από τη σκοπιά της Ιστορίας, οι μαθητές μελετούν τις δραστηριότητες Ιταλών φιλελλήνων (Pecchio, Collegno, Palma και Santarosa), οι οποίοι ήταν μέλη μιας αναγνωρίσιμης ομάδας Ευρωπαίων που ακούραστα σχημάτιζε και συμμετείχε σε μυστικές επαναστατικές εταιρείες που διέδιδαν τον φιλελευθερισμό στο επαναστατικό μέτωπο της δεκαετίας του 1820, στην Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα. Απώτερος στόχος μέσα από ετερόκλητες αφετηρίες και διαδρομές να αναδυθούν βασικές συνιστώσες του φιλελληνικού κινήματος, όπως ο φιλελευθερισμός, ο ριζοσπαστισμός, ο εθνικισμός και ο ρομαντισμός.