Με αφορμή την επέτειο συμπλήρωσης 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, το ΔΙΕΚ Σύρου υλοποίησε μία σχετική δράση γυρίζοντας μία ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Σύζυγοι, μάνες, κόρες, αδερφές...“Ηρωίδες 1821!”», στα σκαλιά του επιβλητικού κτηρίου του Δημαρχείου Σύρου Ερμούπολης τον Ιούνιο.

Γυναίκες του '21. Η ιστορία δεν είναι απλά λόγια σχολικών βιβλίων, αλλά πράξεις ζωής με κύρια χαρακτηριστικά τους τον ηρωισμό, τον ενθουσιασμό και τη θυσία!

Οι γυναίκες της επανάστασης του 1821, αν και σκεπασμένες με την αχλή του μύθου, αναντίλεκτα έγραψαν, με τους αγώνες τους, στην ελληνική ιστορία ένα κεφάλαιο αντάξιό της. Επειδή προσδιορίζονταν από το πάθος της λευτεριάς, συμμετείχαν στη μεγάλη «Υπόθεση», να εξασφαλίσουν την αξιοπρέπεια της ζωής ή να χαθούν. Στην ελληνική ψυχή τους φούντωνε το κέφι της λεβεντιάς. Τίποτα το πεισιθάνατο, το πένθιμο. Επιπλέον, έδωσαν μάθημα ήθους, καθώς προτίμησαν το θάνατο, όταν έκριναν ότι η ζωή γινόταν ανέντιμη κι αφόρητη. Και το κυριότερο; Αντιμετώπισαν το θάνατο λεβέντικα και τον χαιρέτισαν, γιατί είχαν καρδιά να τον αντικρύσουν κατάματα, τραγουδώντας. Έτσι, προέκυψε το Ζάλογγο, η Αραπίτσα, η Μάνη, το Μεσολόγγι....

Έβαλαν κι αυτές το λιθαράκι τους, για να χτιστεί το οικοδόμημα της λευτεριάς. Γυναίκες σαν τη Μεγάλη Κυρά, την Μπουμπουλίνα, που πήρε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασιάς και του Ναυπλίου, περήφανη καπετάνισσα του πλοίου «Αγαμέμνων», που συντηρούσε με δικά της έξοδα. Στην άλωση της Τριπολιτσάς έδειξε την ανθρωπιά της, σώζοντας τα χαρέμια των Τούρκων από τις εκδικητικές διαθέσεις των νικητών, ενώ όταν της ανήγγειλαν το σκοτωμό του γιου της, δάμασε το μητρικό φίλτρο κι αδάκρυτη την ίδια στιγμή πρόσταξε τους Έλληνες να πολεμήσουν, για να εκδικηθούν το θάνατό του με μια ακόμα νίκη! Η Μαντώ Μαυρογένους, αφού ενστερνίστηκε τα πατριωτικά κηρύγματα, έχτισε μέσα στην καρδιά της, το όνειρο μιας ελεύθερης πατρίδας και διέθεσε όλη την περιουσία της για την υλοποίησή του. Πήρε μέρος σε μάχες, έγινε πρότυπο. Το παράδειγμά της έδινε θάρρος στις άλλες γυναίκες και κουράγιο στους άνδρες να αντέχουν τις ταλαιπωρίες του πολέμου. Οι γυναίκες της πατρίδας μας δήλωσαν παρούσες στο κάλεσμα της Ιστορίας. Απέδειξαν με τους αγώνες τους ότι ο θάνατος γίνεται ζωή, το δάκρυ ελπίδα, η απαισιοδοξία αισιόδοξη στάση και ανέδειξαν την ελευθερία γέννημα πόνου και θυσίας και την πατρίδα σε Ιδέα.
Γι αυτό κι εμείς τις τιμούμε με αυτό το αφιέρωμα....