09-04-16 Από το 5ο Δημοτικό Πτολεμαϊδας

Οι μαθητές -τριες της Ε τάξης με τη δασκάλα τους κα Ζανίδου Κων/νιά έγραψαν και μελοποίησαν ένα ποίημα με τίτλο"ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ!!!" Παραθέτουμε το ποίημα όπως το έγραψαν οι μαθητές-τριες της Ε τάξης

ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ

Νιώθω κάτι το περίεργο,

νιώθω κάτι το τρομακτικό,

θέλω να πάω να κρυφτώ,

ναφύγω από ΄δώ,

θέλω να φύγω απ΄το σχολειό

δεν αντέχω πια τον ρατσισμό

Δεν αντέχω άλλο πια,

θα πάω μακριά!

Με χτυπάνε , με βαράνε με κλοτσάνε

τί να κάνω άλλο εγώ;

Δίκιο δεν έχω που θέλω να εξαφανιστώ.

Έχω πάθει ξενοφοβία

με αυτό που μου συμβαίνει.

Τώρα όμως τι μου μένει;

Θα φύγω τώρα από εδώ;

θα παρατήσω το σχολειό;

Δεν αξίζει πια να λυπηθώ

θα ελπίζω πάντα εγώ

θα προσπαθήσω , θα κερδίσω

θα “χω φίλους εδώ

όλοι μια αγκαλιά

θα “μαστε πάλι ξαναά….

Δ ΤΑΞΗ

21 ΜΑΡΤΙΟΥ-ΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

Ημέρα όπου ενώνουμε τις φωνές μας κατά του ρατσισμού , των φυλετικών διακρίσεων , της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας μέσα από τη λογοτεχνία.

Τα τεταρτάκια  μας, λοιπόν με τη δασκάλα τους Αναστασιάδου Κατερίνα,  δίνουν κι αυτά το μήνυμά τους μέσα από  δράσεις

Ποιήματα  Μπρεχτ, Λειβαδίτη, Εγγονόπουλου , αγνώστων Παραμύθια – ‘’ Οι επτά Χρωματιστοί Ιππότες’’ και ‘’Ζ… όπως ζέβρα’’-  και ζωγραφιές και σύμβολα  τους ενέπνευσαν  να γράψουν  τα δικά τους ποιήματα:

1.Δε με νοιάζει

Δε με νοιάζει από πού είσαι

δε με νοιάζει τι ζητάς

δε με νοιάζει τι πιστεύεις

με νοιάζει μόνο να αγαπάς.

Ζούμε όλοι σε έναν κόσμο

φτιαγμένο για όλους εμάς.

(Τριανταφυλλένια, Ελένη, Δέσποινα, Μιχάλης , Ιωάννης)

1. Τα μοιραζόμαστε όλα

Μοιραζόμαστε τον ίδιο ήλιο

μοιραζόμαστε τον ίδιο αέρα

ακόμη και τον ίδιο κόσμο.

Εσύ θέλεις να μου τα στερήσεις;

(Αθανασία, Έλενα, Πάρης, Χρήστος, Αριστοτέλης)

1. Όλοι μαζί μπορούμε

Τι κι αν έχεις άλλο χρώμα

τι κι αν άλλη γλώσσα μιλάς

δε με νοιάζει τι πιστεύεις

δε με νοιάζει τι αγαπάς.

Σε αυτή τη γη μπορεί να ζούμε

αρκεί μόνο να σκεφτούμε

πως όλοι μαζί μπορούμε !

 (Λένα , Ελεάννα,  Μανώλης, Γιάννης)

1. Όλοι

Όλοι έχουμε τα ίδια συναισθήματα

όλοι έχουμε τα ίδια όνειρα

όλοι έχουμε την ίδια καρδιά

όλοι είμαστε μέσα σε ένα σώμα

γιατί να μην είμαστε ενωμένοι;

(Μαριάννα, Δήμητρα, Βασίλης Παναγιώτης)

ΣΤ ΤΑΞΗ

Οι μαθητές-τριες της  Στ τάξης με το δάσκαλό τους Σουλίδη Χρήστο, έγραψαν ποιήματα ενάντια στον ρατσισμό και τα παρουσίασαν με κολάζ στο σχολείο.Παραθέτουμε τα ποιήματα όπως τα έγαψαν οι μαθητές-τριες:

ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ.

Μη φοβάσαι να μιλήσεις

έστω να το τραγουδήσεις ,

στους γονείς σου να το πεις

και τη λύση να τη βρεις.

Βάλε μια ταμπέλα ΣΤΟΠ

πες κατάματα το ωπ.

Ανοχή μηδενική

στην βία την σχολική.(Γρηγοριάδης Απόστολος- Καφαντάρης Γεώργιος).

ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ.

Πολλά ντουφέκια σε παράταξη

πολλά κορμιά σε γραμμή

πολλές φωλιές χωρίς πουλιά

και η απορία για το μπαρούτι και το θάνατο και μια ειρηνοφόρα κατάνυξη , ναγλείφει τις καρδιές κι απέναντι μια άλλη ανθρώπινη παράταξη από αδελφούς αλλόφυλους

άλλα ντουφέκια σε γραμμή άλλα κορμιά σε σχηματισμό

άλλα δέντρα στο ίδιο δάσος  κι όλοι μαζί να ατενίζουν το ανεύρετο πάνω στη γη πρόσωπο του Θεού.(Γιώργος Παπαδόπουλος).

ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

Όχι βία στα σχολεία γιατί είναι κακία

Ναι στη φιλία γιατί είναι ευτυχία.

Και μην φοβάσαι να μιλήσεις

Όλοι είμαστε μαζί σου αν το επιθυμήσεις.

Βοήθεια όταν ζητήσεις τους φόβους σου θα νικήσεις.

Σε αυτόν που σε φόβησε να πας να του μιλήσεις .

Και να τον καλέσεις για παιχνίδι

και θα δεις πως θα κερδίσεις.(Δημήτρης Σαββουλίδης).

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Είμαι μαύρος, είμαι λεύκος, είμαι κίτρινος

Είμαι κόκκινος, είμαι ένας έγχρωμος ποιητής

αλλά πάνω από όλα

Είμαι ένας άνθρωπος όπως όλοι σας.