COVID-19 επιπτώσεις στην οργάνωση της εκπαίδευσης στην Ε.Ε..

Στο παρόν γίνεται προσπάθεια παρουσίασης  μιας σύντομης εικόνας του αντίκτυπου της πανδημίας COVID-19 στην οργάνωση της εκπαίδευσης και επανεξέταση των βασικών πολιτικών απαντήσεων που εφαρμόστηκαν από τα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα για την αντιμετώπιση των αναδυόμενων δυσκολιών στη διδασκαλία και τη μάθηση.

Η πανδημία της νόσου COVID-19 έπληξε τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης και τους άσκησε πρωτοφανή πίεση παγκοσμίως και σε ολόκληρη την Ένωση. Επέφερε μείζονες αλλαγές στον τρόπο μάθησης, διδασκαλίας, επικοινωνίας και συνεργασίας τόσο εντός όσο και μεταξύ των κοινοτήτων εκπαίδευσης και κατάρτισης. Αυτό είχε αντίκτυπο στους εκπαιδευόμενους , στις οικογένειές τους, στους διδάσκοντες, στους εκπαιδευτές, στην ηγεσία των ιδρυμάτων, καθώς και στην ευρύτερη κοινωνία. Από το ξέσπασμα της πανδημίας, τα κράτη μέλη και τα ιδρύματα εκπαίδευσης και κατάρτισης έχουν καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για να εγγυηθούν την ασφάλεια και την ευημερία των εκπαιδευομένων και του προσωπικού, καθώς και τη συνέχιση της μάθησης και της διδασκαλίας, προκειμένου να διαφυλαχθεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Στο πλαίσιο της επείγουσας αντιμετώπισης της κρίσης, τα περισσότερα κράτη μέλη αποφάσισαν το κλείσιμο ιδρυμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης σε ευρεία κλίμακα, ενώ παράλληλα κινητοποίησαν γρήγορα εναλλακτικές επιλογές και στήριξη για την εξ αποστάσεως μάθηση και διδασκαλία, χρησιμοποιώντας ιδίως ψηφιακές λύσεις. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε διαφορετικές προκλήσεις για τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης και τα ενδιαφερόμενα μέρη στα κράτη μέλη, ιδίως για τους εκπαιδευόμενους και τις οικογένειές τους, τους διδάσκοντες και τους εκπαιδευτές, αλλά παράλληλα τους παρείχε πολύτιμη μαθησιακή εμπειρία και επιτάχυνε τον περαιτέρω ψηφιακό μετασχηματισμό των ιδρυμάτων εκπαίδευσης και κατάρτισης.

Σε αυτές τις εξαιρετικές περιστάσεις ήταν αξιοσημείωτη η συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών, τα οποία επέδειξαν αλληλεγγύη και αμοιβαία υποστήριξη σε μια περίοδο κρίσης με την τακτική ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με την κατάσταση, τα προβλήματα, τα προβλεπόμενα ή ήδη εφαρμοζόμενα μέτρα και σχέδια σε κάθε χώρα, καθώς και, όπου ήταν δυνατόν, την ελεύθερη ανταλλαγή εκπαιδευτικών πόρων.