06-05-16 Ομιλία του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Νίκου Φίλη στη Βουλή

Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων στη χθεσινή συζήτηση του νομοσχεδίου για την Έρευνα αναφέρθηκε εκτενώς στις ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο εν λόγω νομοσχέδιο και τις αλλαγές στην εκπαίδευση, που έχουν ως στόχο την αποκατάστασή της, τονίζοντας ότι «θέλουμε ένα σχολείο ποιότητας και ισότητας, ένα σχολείο συνεργασίας και όχι άκρατου ανταγωνισμού».

Εκτενής αναφορά έγινε από τον Υπουργό στις αλλαγές στα δημοτικά σχολεία, επισημαίνοντας ότι το ολοήμερο σχολείο δεν καταργείται αλλά αναβαθμίζεται και επεκτείνεται σε όλη την Ελλάδα μέσα από την ίδρυση του ενιαίου τύπου ολοήμερου δημοτικού σχολείου. Μάλιστα, ο Νίκος Φίλης έκανε λόγο για μια ιστορία παραπλάνησης γύρω από τις αλλαγές στα δημοτικά.

«Λένε ότι εμείς, ως Κυβέρνηση, θέλουμε να καταργήσουμε το ολοήμερο σχολείο. Είναι ψέμα, έχει κοντά πόδια, θα φανεί τον Σεπτέμβριο, αν υποτεθεί ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο» τόνισε ο Υπουργός.

Για τα νηπιαγωγεία ο Νίκος Φίλης, δήλωσε ότι «θέλουμε από φέτος να ενισχύσουμε την τάση τα παιδιά προνηπιακής ηλικίας να πάνε στα νηπιαγωγεία, γιατί οι οικογένειες δεν έχουν λεφτά να πηγαίνουν σε παιδικούς σταθμούς, αλλά και γιατί είναι σωστό και αναγκαίο έστω να γίνουν κάποια βήματα στην ενίσχυση της δεύτερης προνηπιακής χρονιάς στα δημόσια νηπιαγωγεία».

Παράλληλα, ο Υπουργός αναφέρθηκε και στο δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, περί ξηλώματος της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων και δήθεν διορισμού συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντρική Εξεταστική Επιτροπή, υπογραμμίζοντας ότι είναι εντελώς ψευδή τα όσα αναφέρονται και δημιουργούν ερωτήματα για τη σκοπιμότητά τους δέκα μέρες πριν τη διεξαγωγή των εξετάσεων.

Ο Νίκος Φίλης ζήτησε να σταματήσουν τα παιχνίδια εις βάρος των παιδιών και των γονιών, τονίζοντας ότι χρειάζεται λίγη σοβαρότητα.

Ακολουθούν τα όσα αναφέρθηκαν από τον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων στην Ολομέλεια της Βουλής.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΙΛΗΣ (Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων): Τρία λεπτά, κύριε Πρόεδρε.

Παίρνω τον λόγο διότι ο εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ο κ. Κωνσταντόπουλος, μιλώντας, υιοθέτησε το δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, στο οποίο το Υπουργείο Παιδείας έχει απαντήσει. Το έχει διαψεύσει. Είναι παντελώς ασύστατο, ψευδέστατο και υπονομευτικό της διαδικασίας των εξετάσεων.

Θα ήθελα να είμαι σαφής. Έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα, ώστε οι εξετάσεις να διεξαχθούν και φέτος με τρόπο αδιάβλητο και υποδειγματικό. Η Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων ορίζεται λίγες μέρες πριν από τις εξετάσεις. Τα ονόματα των μελών της δεν ανακοινώνονται και λαμβάνονται ειδικά μέτρα προκειμένου να εξασφαλιστεί η μυστικότητα και η αντικειμενικότητα της όλης διαδικασίας. Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων δεν είναι ισόβια. Κάθε χρόνο επιβάλλεται η ανανέωση της σύνθεσής της για προφανείς λόγους. Και φέτος συνυπάρχουν παλιά και νέα μέλη, που η επιλογή τους υπακούει σε επιστημονικά, εκπαιδευτικά κριτήρια και μόνο.

Δημοσιεύματα, όπως αυτό της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, περί ξηλώματος της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων και δήθεν διορισμού συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντρική Εξεταστική Επιτροπή, είναι εντελώς ψευδή και δημιουργούν ερωτήματα για τη σκοπιμότητά τους δέκα μέρες πριν τη διεξαγωγή των εξετάσεων.

Απευθύνουμε έκκληση προς όλες τις πλευρές: Πρέπει να πάψουν να παίζουν παιχνίδια με την αγωνία των παιδιών και των γονιών τους και να αφήσουν τις εξετάσεις έξω από τα παιχνίδια του κιτρινισμού και της φθηνής αντιπολίτευσης.

Διαβάσαμε αργότερα μια ανταπάντηση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ -ζεματισμένη είναι η αλήθεια- που ανοίγει ένα άλλο θέμα. Ενώ είναι απόρρητη και μυστική η σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής Εξετάσεων, η ίδια ισχυρίζεται ότι γνωρίζει ποια είναι και ότι η πλειοψηφία των μελών είναι νέα.

Ξαναλέω, όχι παιχνίδια εις βάρος των παιδιών και των γονιών. Χρειάζεται λίγη σοβαρότητα. Έχουμε άλλα θέματα για να κάνουμε κομματική αντιδικία, σοβαρότερα ή λιγότερο σοβαρά. Όμως, ας αφήσουμε απέξω το μοναδικό θεσμό της ελληνικής κοινωνίας που διαχρονικά έχει κατακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών για το αδιάβλητο σύστημα των εξετάσεων.

Ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΙΛΗΣ (Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων): Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά. Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να καταθέσω τις νομοτεχνικές βελτιώσεις.

(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Νικόλαος Φίλης καταθέτει για τα Πρακτικά τις προαναφερθείσες νομοτεχνικές βελτιώσεις, οι οποίες έχουν ως εξής:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συνεδρίαση για την παιδεία γίνεται μέσα στο πολιτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί με το ζήτημα της αξιολόγησης. Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση δίνει τη μάχη, καθιστώντας σαφές ότι υπάρχει ένα κόκκινο νήμα: Δεν πρόκειται να υπογράψει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ όσα συμφωνήθηκαν τον Αύγουστο.

Όμως, θα ήθελα να πω ότι αυτή η αντιπαράθεση, που έχει δημιουργηθεί γύρω από το ζήτημα της αξιολόγησης, δεν είναι σωστό να συμπαρασύρει και να δημιουργήσει μια ένταση ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα για το θέμα της παιδείας, διότι το θέμα της εκπαίδευσης, που είναι λογικό να αντιμετωπίζεται από διαφορετικές αφετηρίες από τις διάφορες πολιτικές πτέρυγες, πρέπει ταυτοχρόνως να αντιμετωπίζεται με την επιδίωξη να βρεθεί και ένας κοινός τόπος, ένα κοινό καλό για ολόκληρη την κοινωνία. Και οι επιλογές που κάνουμε βήμα-βήμα, η δημοκρατική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που προωθούμε, ακριβώς σε αυτό αποσκοπεί, στο να υπάρξει μια αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου, να υπάρξει μια αποκατάσταση του δικαιώματος των παιδιών και των οικογενειών στη μόρφωση.

Και πρέπει να πω ότι ήχησε κάπως παράξενα η άποψη που διατύπωσε από του βήμα του συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος αποκάλεσε τους μαθητές «πελάτες» των σχολείων κι έδωσε την εντύπωση στην ομιλία του ότι θα εισαγάγει κριτήρια αγοράς, ίσως και δίδακτρα, απ’ ό,τι καταλάβαμε, στα σχολεία.

Είναι προφανές και όλοι καταλαβαίνετε ότι όταν ο κ. Μητσοτάκης αποκαλεί τους μαθητές στα σχολεία ως πελάτες, εδώ έχει αφηνιάσει η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την εκπαίδευση. Όλα είναι εμπόριο και οι μικροί μαθητές καταναλωτές. Όχι δικαίωμα, αλλά εμπόριο, λοιπόν είναι η μόρφωση.

Τόσες μέρες, παρ’ ότι έχει επισημανθεί, ο κ. Μητσοτάκης δεν το διόρθωσε. Σήμερα βγήκε κι έκανε μία δήλωση παραπλανητική, ότι δήθεν καταργούμε το ολοήμερο σχολείο, αλλά δεν είπε κουβέντα για τη φράση του «μαθητές-πελάτες» στα σχολεία. Ο λαός, όμως, γνωρίζει και καταλαβαίνει.

Αναφέρθηκα νωρίτερα στα βήματα που κάνουμε σιγά, σιγά μέσα στις δυσκολίες της δημοσιονομικής πραγματικότητας που γνωρίζουμε για την αποκατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης, για την αλλαγή της. Θέλουμε ένα σχολείο ποιότητας και ισότητας, ένα σχολείο συνεργασίας και όχι άκρατου ανταγωνισμού. Το ξαναλέω: ένα σχολείο ποιότητας και ισότητας, ένα σχολείο συνεργασίας και όχι άκρατου ανταγωνισμού.

Θέλουμε ένα σχολείο που να το αντιμετωπίζουμε όχι επιφανειακά και ευκαιριακά, αλλά από τα κάτω. Η δεκατετράχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, αρχής γενομένης από την ενίσχυση της δίχρονης προσχολικής αγωγής, είναι στις προτεραιότητές μας. Αναμορφώνουμε τα σχολικά προγράμματα. Ανοίγουμε τα νηπιαγωγεία στα προνήπια, τα οποία εδώ και πολλά χρόνια περιμένουν μία ρύθμιση.

Ιδρύουμε το ενιαίου τύπου ολοήμερο δημοτικό σχολείο, το οποίο διαμορφώνει όρους ίσων εκπαιδευτικών ευκαιριών για τα παιδιά σε ολόκληρη τη χώρα. Μειώνουμε τις εξετάσεις προς όφελος του χρόνου μάθησης. Προωθούμε την περιγραφική αξιολόγηση. Διαμορφώνουμε όρους για τη μείωση, για τον περιορισμό της ύλης, για να γίνει πιο ελαφριά η τσάντα του μαθητή.

Δημιουργούμε συνθήκες αναβάθμισης του γυμνασίου και του λυκείου, το οποίο λύκειο σήμερα έχει περιπέσει, δυστυχώς, στην κατάσταση του προθάλαμου για τα πανεπιστήμια και όχι ένα σχολείο με αυτόνομο μορφωτικό ρόλο.

Ανασυγκροτούμε την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση, ώστε τα ΕΠΑΛ να μην αντιμετωπίζονται ως σχολεία για παιδιά ενός κατώτερου θεού. Προχωρούμε στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, μία αναγκαία διεργασία που τόσο καιρό έχει ξεχαστεί, όχι με ευθύνη βεβαίως των εκπαιδευτικών.

Όσον αφορά την ειδική αγωγή, μετά από πολλά χρόνια αρχίζουμε να ιδρύουμε νέα τμήματα ένταξης στην αντίληψη της συμπεριληπτικής διδασκαλίας, ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει σήμερα σε όλον τον αναπτυγμένο κόσμο, στην Ευρώπη, την Αμερική και αλλού. Επαναλαμβάνω: Μετά από πολλά χρόνια ιδρύουμε νέα τμήματα ένταξης.

Επίσης, δείξαμε φέτος με τις μαζικές προσλήψεις αναπληρωτών, ειδικά στην ειδική αγωγή, το έμπρακτο ενδιαφέρον μας για έναν χώρο που έχει αφεθεί, όπως ξέρετε, παρά τις εξαγγελίες και τα μεγάλα λόγια από τις άλλες κυβερνήσεις.

Προχωρούμε στη δημιουργία του ενιαίου χώρου ανώτατης εκπαίδευσης και έρευνας. Το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα δεν αφορά το σύνολο της έρευνας, αλλά τα ερευνητικά κέντρα. Θα έρθει και το νομοσχέδιο για την έρευνα.

Αναπτύσσουμε το ψηφιακό σχολείο με προγράμματα εμπλουτισμού των σχολείων με σύγχρονα εργαστήρια πληροφορικής χαμηλότερου κόστους. Τέρμα το πάρτι που ήταν γνωστό για οικογένειες κιόλας πολιτικών. Τέρμα το πάρτι με τις ψηφιακές προμήθειες.

Αναδιοργανώνουμε την ενισχυτική διδασκαλία και αναβαθμίζουμε τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας. Καθιστούμε πραγματικότητα το κρατικό πιστοποιητικό ξενόγλωσσης εκπαίδευσης, έτσι ώστε το ελληνικό δημόσιο σχολείο να δίνει τίτλους σπουδών για ξένες γλώσσες και για πληροφορική και να μην τρέχουν οι οικογένειες να ξοδεύονται δεξιά κι αριστερά για να πάρουν τίτλους αξιόπιστους.

Θα μπορούσαμε κι άλλα να πούμε, αλλά η μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση είναι πρωτίστως η ενίσχυση της δημοκρατίας, όχι μόνο με την έννοια ότι πρέπει να προάγει την ισότητα ανάμεσα στα παιδιά, αλλά και με την έννοια ότι πρέπει ο εκπαιδευτικός και οι μαθητές να νιώθουν ένα κλίμα ελευθερίας. Κι αυτό που συνέβη με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση το λένε όλοι οι εκπαιδευτικοί, όπου κι αν ανήκουν, αν μιλήσουν ειλικρινά, ότι δηλαδή υπάρχει ένα κλίμα ελευθερίας, ένας αέρας ελευθερίας από πέρσι τον Ιούνιο, όταν πέρασε στο παρελθόν η εκδικητική και τιμωρητική αξιολόγηση, όταν οι καθηγητές αισθάνθηκαν ότι μπορούν να διδάξουν με το ανάστημά τους όρθιο και όχι φοβισμένο.

Σήμερα με το νομοσχέδιο καταργούμε και μία διάταξη των μαθητοδικείων. Είναι η ιστορία της ποινικοποίησης των μαθητικών καταλήψεων. Ακούσαμε μερικούς οι οποίοι είναι έτοιμοι να υποκαταστήσουν το επιχείρημα με τη βίτσα. Είναι η αυταρχική αντίληψη της εκπαίδευσης.

Πριν το τρέξουν, όμως, οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας θέλω να τους πω ότι η κυρία Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, πρώην Πρόεδρος της Βουλής, τότε, όταν συζητιόταν το θέμα, σε ομιλία της τόνισε ότι είναι λάθος η ποινικοποίηση των μαθητικών κινητοποιήσεων. Είπε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι παιδαγωγικοί για να λειτουργήσει το σχολείο, να λύσει αντιθέσεις. Δεν πρέπει να παρεμβαίνει, όμως, η δικαιοσύνη και η αστυνομία μέσα στο σχολείο. Επαναλαμβάνω ότι εμείς επαναφέρουμε τη δημοκρατία στο σχολείο και σε αυτό το επίπεδο.

Αντιμετωπίζουμε, λοιπόν, τη μόρφωση ως κοινωνικό δικαίωμα και την εκπαίδευση ως μια δημοκρατική διαδικασία και το σχολειό ως σχολείο ισότητας και ποιότητας.

Αυτές τις μέρες και μάλιστα με τη δήλωση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, του κ. Μητσοτάκη, έχει αρχίσει μία ιστορία παραπλάνησης. Λένε ότι εμείς, ως Κυβέρνηση, θέλουμε να καταργήσουμε το ολοήμερο σχολείο. Είναι ψέμα, έχει κοντά πόδια, θα φανεί τον Σεπτέμβριο, αν υποτεθεί ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Έχουμε πολιτική ευθύνη και σας λέμε ότι όχι μόνο δεν καταργούμε το ολοήμερο σχολείο, αλλά το αναβαθμίζουμε και το επεκτείνουμε σε όλη την Ελλάδα μέσα από την ίδρυση του ενιαίου τύπου ολοήμερου δημοτικού σχολείου.

Μέχρι σήμερα λειτουργούν δύο ή κατά περίπτωση τρεις τύποι δημοτικού σχολείου. Δηλαδή, υπάρχουν πολλές κατηγορίες μαθητών. Τώρα διασφαλίζεται η ισότητα.

Συγκεκριμένα, λειτουργούσαν τα δύο τρίτα των δημοτικών σχολείων με τον τύπο του κλασικού δημοτικού σχολείου, που τα μαθήματα τελείωναν στις 12.15΄ και είχαν περιοριστεί κατά βάση στην κλασική διδασκαλία γλώσσας, μαθηματικών κ.λπ.. Δεύτερον, το ένα τρίτον των σχολείων λειτουργούσαν σαν ΕΑΕΠ, Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα. Τα πρώτα, τα ολοήμερα, ήταν έργο του μακαρίτη του Αρσένη. Τα δεύτερα ήταν έργο της κυρίας Διαμαντοπούλου. Να μην συγχέουμε.

Επρόκειτο, λοιπόν, αυτά τα ΕΑΕΠ για πιλοτική –το τονίζω- εφαρμογή, που σε μεγάλο βαθμό χρηματοδοτήθηκε από τα ΕΣΠΑ και δεν εντάχθηκε στον Κρατικό Προϋπολογισμό. Και τώρα ήρθε ο καιρός να αξιολογηθεί το πιλοτικό αυτό πρόγραμμα και να ληφθούν αποφάσεις όχι για το ένα τρίτον των σχολείων, αλλά για όλα τα σχολεία.

Με τη ρύθμιση για το ενιαίου τύπου ολοήμερο δημοτικό σχολείο -να το τονίσω- αξιοποιούμε τα θετικά του ΕΑΕΠ, γιατί είχε θετικά και προσπαθούμε στο πρόγραμμα των σχολείων όλης της χώρας να εντάξουμε θετικά στοιχεία του ΕΑΕΠ, γιατί είχε αρνητικά.

Το ενιαίο, λοιπόν, σχολείο το οποίο καθιερώνουμε θα είναι εξάωρο κάθε μέρα, δηλαδή θα τελειώνουν οι μαθητές τα μαθήματά τους στις 13.15΄.

Μέχρι τώρα τα δύο τρίτα των σχολείων σχολούσαν στις 12.15΄ και το ένα τρίτο στις 14.00΄. Τώρα όλα τα σχολεία -το τονίζω, όλα- θα τελειώνουν στις 13.15΄ και θα επακολουθεί το ολοήμερο, το οποίο θα είναι τρίωρο και αναβαθμίζεται με ένα σύνολο διδακτικών αντικειμένων, όπως πληροφορική, αγγλικά, αθλητισμό, εικαστικά, θεατρική αγωγή, μουσική, πολιτιστικούς ομίλους. Θα είναι μια ευκαιρία, επίσης, για να αποκτήσουν τα παιδιά ψυχοκινητικές και γνωστικές δεξιότητες όπως πρέπει σ’ αυτήν τη ηλικία.

Συνεπώς, πρέπει να τονίσουμε ότι επεκτείνουμε και δεν περιορίζουμε τα καλά που υπάρχουν στο ΕΑΕΠ σε όλη την εκπαίδευση. Το 90% του ΕΑΕΠ επεκτείνεται σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, παρά τις δυσμενείς δημοσιονομικές συνθήκες και παρ’ ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις και κυρίως οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν εγκαταλείψει το ΕΑΕΠ στην τύχη των ΕΣΠΑ. Δεν το είχαν βάλει στην κρατική χρηματοδότηση. Εμείς κάνουμε αυτό το βήμα.

Προτείνει κανείς να κάνουμε 100% και όχι 90%; Υπάρχει αυτή η δυνατότητα; Να το κουβεντιάσουμε. Όμως, επαναλαμβάνω ότι είχε και αρνητικά στοιχεία.

Πρώτα-πρώτα, το επτάωρο του ΕΑΕΠ από εκπαιδευτικής πλευράς έχει επικριθεί, διότι το επτάωρο στην ουσία σήμαινε ότι παιδιά πολύ μικρής ηλικίας ήταν για πολλές ώρες σε μη λειτουργικά κτήρια εγκλωβισμένα. Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, το κίνημα των εκπαιδευτικών, είχε αντιδράσει σ’ αυτό το ΕΑΕΠ και ζητούσε να μην υπάρξει αυτή η χρονική επέκταση. Άρα, καθιερώνουμε εξάωρο και όχι το αντιεκπαιδευτικό επτάωρο.

Δεύτερον, επεκτείνουμε, όπως σας είπα, σε όλα τα σχολεία τα μαθήματα και τις δράσεις που υπήρχαν μόνο στο ΕΑΕΠ, δηλαδή εικαστικά, πληροφορική, μουσική, θέατρο, αγγλικά για την πρώτη τάξη περισσότερο και αύξηση των ωρών γυμναστικής στις τέσσερις πρώτες τάξεις.

Τρίτον, περιορίζουμε την υπερβολή και τον κατακερματισμό του σχολείου. Όσοι από εσάς έχετε μια εμπειρία παιδαγωγική, θα γνωρίζετε ότι δεν πρέπει να εξασθενούμε τη σχέση των μικρών μαθητών με τον δάσκαλο. Δεν θέλουμε να μεταφέρουμε στο δημοτικό σχολείο ένα τοπίο κατακερματισμού των γνωστικών αντικειμένων, που, μάλιστα, διδάσκεται από μη επιμορφωμένους γι’ αυτό διδασκάλους.

Οι ειδικότητες παραμένουν και μπορούν να γίνουν λειτουργικές στο πλαίσιο του προγράμματος με μια αναμόρφωση. Όμως, δεν πρέπει να οδηγηθούμε στη γυμνασιοποίηση του δημοτικού σχολείου. Η σχέση του μικρού μαθητή με τον δάσκαλο και τη δασκάλα είναι πολύ ουσιαστική, είναι πρωταρχική. Δεν πρέπει να υπάρχει διάχυση αυτής της σχέσης.

Οι ειδικότητες θα αφορούν, όπως ανέφερα και νωρίτερα, το σύνολο των σχολείων και όχι μόνο τα ΕΑΕΠ. Άρα, θα χρειαστεί και πάλι μεγάλος αριθμός αναπληρωτών -γιατί οι περισσότερες ειδικότητες είναι με αναπληρωτές- και δάσκαλων στον βαθμό που δεν συμπληρώνονται οι θέσεις.

Πέμπτον, στα ολοήμερα σχολεία δεν θα υπάρχει μόνιμος δάσκαλος ολοήμερου σχολείου. Θα είναι με πρόγραμμα ο υπεύθυνος δάσκαλος του σχολείου. Αυτό δεν αφορά εξοικονόμηση. Είναι ξανά παιδαγωγική αντίληψη, διότι η απομόνωση του δασκάλου στο ολοήμερο, δηλαδή εκτός διδακτικής πράξης, είναι αντιεπιστημονική και αντιπαιδαγωγική. Ο δάσκαλος θα υπάρχει και θα πηγαίνει στα παιδιά στο ολοήμερο, επαναλαμβάνω με πρόγραμμα, όχι ένας όλες τις ημέρες. Αυτή η ιστορία είναι λάθος επιστημονικά και παιδαγωγικά.

Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε άλλα ζητήματα. Θα είμαστε σε θέση να σας πούμε τον ακριβή αριθμό των αναγκαίων προσλήψεων των αναπληρωτών, μόλις τελειώσει η διαδικασία μεταθέσεων, αποσπάσεων κ.λπ. στο τέλος του Ιουνίου, φαντάζομαι, που θα ξέρουμε τα κενά και τα πλεονάσματα. Πιστεύουμε ότι τότε θα έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε και άλλες βελτιώσεις, περαιτέρω βελτιώσεις, σαν αυτές που ακούω στον δημόσιο διάλογο.

Το δεύτερο θέμα είναι τα νηπιαγωγεία. Όπως ξέρετε, είναι από το 1985 ο νόμος και ορίζει ότι τα νηπιαγωγεία θα πρέπει κατά περιοχές και σταδιακά να ικανοποιήσουν και την ανάγκη για τη φοίτηση των παιδιών της προνηπιακής ηλικίας.

Εμείς θέλουμε από φέτος να ενισχύσουμε την τάση τα παιδιά προνηπιακής ηλικίας να πάνε στα νηπιαγωγεία, γιατί οι οικογένειες δεν έχουν λεφτά να πηγαίνουν σε παιδικούς σταθμούς, αλλά και γιατί είναι σωστό και αναγκαίο έστω να γίνουν κάποια βήματα στην ενίσχυση της δεύτερης προνηπιακής χρονιάς στα δημόσια νηπιαγωγεία.

Ο νόμος –και όχι εμείς- εδώ και πολλά χρόνια ορίζει ότι ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τάξη νηπιαγωγείου είναι είκοσι πέντε. Δεν καταλαβαίνω την φασαρία που γίνεται. Εμείς λέμε ότι ο ελάχιστος αριθμός θα είναι δεκατέσσερις. Είκοσι πέντε είναι ο ανώτατος αριθμός και εμείς λέμε δεκατέσσερις.

Θα μου πείτε ότι ήταν επτά μέχρι τώρα. Ναι, αλλά ήταν διαιρέτης. Στην πράξη -και το ξέρουν όσοι πέρασαν από το Υπουργείο ή από εκπαιδευτικές ενώσεις ξέρουν- το επτά λειτουργούσε ως διαιρέτης. Και έτσι δημιουργούσαν πραγματικές εικόνες των νηπιαγωγείων.

Εμείς, λοιπόν, θέλουμε να υπάρξει το δεκατέσσερα μίνιμουμ, για να στελεχωθούν τα σχολεία, να υπάρξει η δυνατότητα να φοιτούν και παιδιά των προνηπίων.

Στις μικρές, υποβαθμισμένες περιοχές ή όπου δεν υπάρχουν δυνατότητες, έχουμε προβλέψει μια ευρεία γκάμα νηπιαγωγείων, να είναι πέντε. Ήταν επτά και το κατεβάσαμε στο πέντε σε αυτές τις περιπτώσεις.

Όμως, θέλω να σας πω –και αυτό έχει σημασία- ότι εμείς δεν πρόκειται να κλείσουμε κανένα νηπιαγωγείο, επειδή δεν συμπληρώνεται ο αριθμός δεκατέσσερα. Το ξαναλέω αυτό και σημειώστε το. Άλλο μπορεί να ανοίξουμε εάν χρειαστεί, αλλά το να κλείσουμε νηπιαγωγείο ξεχάστε το!

Υπάρχουν περιπτώσεις νηπιαγωγείων που έχουν έναν μαθητή και γνωρίζουμε μια στη Θεσσαλία. Δεν καταλαβαίνω εάν υπάρχει παιδαγωγική αντίληψη το να έχεις νηπιαγωγείο με ένα παιδί. Το υποστηρίζει κανείς; Ρωτώ.

Όλοι ξέρουμε ότι η βασική παιδαγωγική αντίληψη για τα νήπια είναι η ομαδοσυνεργατική. Δεν κάνουν φροντιστήρια τα παιδιά ούτε τα βάζουμε να παρκάρουν εκεί, αλλά ομάδες πέντε μαθητών που εναλλάσσονται –γι’ αυτό λέμε δεκατέσσερα, για να υπάρχει αυτή η παιδαγωγική δυνατότητα, η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία και απασχόληση- θα μπορούν να συμμετέχουν στο νηπιαγωγείο.

Για την τεχνική εκπαίδευση, για την οποία έχουμε καταθέσει μια μεγάλη διάταξη, θα ήθελα να σας πω ότι για εμάς πρέπει να αποκτήσει κεντρικό ρόλο στο σχολικό σύστημα. Αυτό σημαίνει, πρώτον, ότι πρέπει να είναι αναβαθμισμένα τα μαθήματά της, να μην αρχίζει η εξειδίκευση και η πρώιμη ταξική επιλογή από τα δεκαπέντε. Να μπορεί να προχωράει και στο τρίτο έτος να γίνεται η εξειδίκευση. Άρα, το πρώτο έτος των ΕΠΑΛ θα είναι μια γενική μόρφωση προς τεχνική κατεύθυνση, το δεύτερο θα είναι οι ενότητες και μετά θα έχουμε το θέμα της εξειδίκευσης.

Επιπλέον, καθιερώνουμε από φέτος τέταρτο έτος μαθητείας, όπου συνδέουμε τους τελειόφοιτους των ΕΠΑΛ διαφόρων ειδικοτήτων με βιομηχανίες και άλλες επιχειρήσεις, χωρίς μαύρη εργασία, με διασφαλισμένα δικαιώματα και με απολυτήριο από το οποίο θα εμφαίνεται ότι πήραν μέρος σε αυτή τη μαθητεία.

Αυτή είναι η επιλογή μας. Όχι μοντέλο πρώιμης ταξικής επιλογής από τα δεκαπέντε, δηλαδή «πάρε ειδίκευση και φύγε, χάσου». Όχι. Ολόπλευρη μόρφωση στο παιδί αυτό, σφραγίδα της μαθητείας και όχι μαύρη εργασία και όσα παιδιά από τα τεχνικά λύκεια θέλουν να πάνε στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ να μπορούν να πηγαίνουν, να μην κλείνει ο δρόμος. Αυτή είναι η πρότασή μας και αυτή καταθέσαμε.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα θέμα, το οποίο κατά τη γνώμη μας είναι σήμερα ο γόρδιος δεσμός της εκπαίδευσης. Είναι το θέμα της δημόσιας επιχορήγησης και των διορισμών.

Είναι προφανές ότι χωρίς διορισμούς, με την ανακύκλωση του συστήματος των αναπληρωτών, δεν μπορεί να λειτουργήσει το σχολείο. Λειτουργεί οριακά και με τρόπο ο οποίος δεν τιμά συνολικά τη χώρα μας.

Ως Υπουργείο Παιδείας έχουμε διατυπώσει συγκεκριμένη πρόταση για είκοσι χιλιάδες διορισμούς μέχρι το 2018, συγκεκριμένη. Ζητήθηκε και την δίνω και σε εσάς.

Αυτή η πρόταση έχει μπλοκαριστεί από την τρόικα, διότι έχει να κάνει με την αξιολόγηση του Προγράμματος. Σκοντάφτει στο γενικό θέμα των διορισμών του Δημοσίου. Πιστεύουμε ότι θα λυθεί κάποια στιγμή -συντόμως- και έτσι θα βρούμε τη διαδικασία για να προχωρήσουμε σε αυτήν σταδιακά τους διορισμούς.

Είναι προφανές ότι η εκπαίδευση «κουβαλάει το σταυρό του μαρτυρίου» που έχει να κάνει με τα μνημόνια, που έχει να κάνει με την κρίση, που έχει να κάνει με τη διάλυση και την κατασπατάληση πέντε Κοινοτικών Πλαισίων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Πλούτος μεγάλος εισέρρευσε και στην εκπαίδευση, αλλά δυστυχώς λίγα πράγματα είδαν οι μαθητές και οι καθηγητές από αυτήν την πλουσιοπάροχη επιχορήγηση! Αλλού πήγαν, στους «χρυσοκάνθαρους», στις διάφορες προσλήψεις, στις διάφορες προμήθειες που έγιναν και βεβαίως και σε μία αντίληψη ομηρίας των νέων παιδιών, γιατί οι αναπληρωτές είναι ένα σύστημα ομηρίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε ως στόχο να προωθήσουμε ως Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τη σταδιακή αύξηση των δημοσίων επενδύσεων για την εκπαίδευση από το 2,8% που είναι σήμερα στον μέσο όρο των χωρών της Ευρωζώνης, που είναι πάνω από το 4%!

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Να το βάλετε στο Μεσοπρόθεσμο αυτό!

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΙΛΗΣ (Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων): Αν βάζαμε στο Μεσοπρόθεσμο αυτά που έλεγε ο κ. Σαμαράς, θα έπρεπε να έχουμε φθάσει στο 1,9% σήμερα. Το θυμάστε ή όχι; Αν ίσχυε το Μεσοπρόθεσμο του κ. Σαμαρά, θα ήμασταν στο 1,9% σήμερα!

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

Μην ξύνεστε στη γκλίτσα του τσοπάνη, κύριε συνάδελφε! Εντάξει, αφήστε το!

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Βάλτε το 4% στο Μεσοπρόθεσμο!

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΙΛΗΣ (Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων): Εμείς στόχους βάζουμε. Και ο βασικός στόχος είναι η ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, που σημαίνει δημόσια εκπαίδευση, υγεία και σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Βαρεμένος): Κύριε Υπουργέ, έχετε και τη δευτερολογία σας.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΙΛΗΣ (Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων): Τελειώνω αμέσως.

Ολοκληρώνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να πω ότι εμείς είμαστε μία Κυβέρνηση η οποία εμπνέεται από το μεγάλο κίνημα του εκπαιδευτικού και κοινωνικού δημοτικισμού του προηγούμενου αιώνα στη χώρα μας, από τον Δελμούζο, από τον Γληνό, από τον Τριανταφυλλίδη, από τον Κουντουρά, από τους Ιμβριώτηδες, από τον Σωτηρίου, από τον Παπανούτσο, από τους Δημαράδες. Από όλους αυτούς εμπνεόμαστε, από τη μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράδοση που έδωσε τη μάχη στη χώρα μας, ώστε το σχολείο να είναι σχολείο λαϊκό, δημοκρατικό, σχολείο ισότητας, σχολείο το οποίο να δίνει τη δυνατότητα σε όλα τα παιδιά να ανεβαίνουν και όχι να γίνονται παρανάλωμα μίας σκληρής ταξικής πάλης.

Ευχαριστώ πολύ.